Ludzie którzy mieli odjechać biegną w stronę domu

ogrzewamy się przy metaforach śniegu

wczoraj poszła cytrynóweczka – (razem z tą małą) –

miejsca są oznaczone podpisane i podstawione

stare zwyczaje – schody i bloki

i moje wiersze jak ptasie gówna

zawsze tam gdzie akurat chcesz

przysiąść wzrokiem

całą zimę nie ma mojego cienia

to rodzi niepokój

kamienne drzewa oblepione śniegiem

ogłoszeniem wiatru

piórko do kożucha

– zdenerwowany odmówiłem przyjęcia lizaka

(ktoś słyszał o miotaczu gazu przystawionym do nosa mikołaja)

reszta drwi

ze mnie spokojnie

"tylko umarli widzieli koniec wojny"

tylko ona wie, że razem z biedronkami przyjdą kropki

pisze moje wiersze lepiej ode mnie

odpalam od zapałki – tu gdzie Rzucam śnieg

płomień – jeszcze chwila – dogorywa

następne pogorzelisko – ciemna plamka

jak pieprzyk tuż nad brodawką (masz taki?) –

tam rysuje się okręgi –

magiczna pora – odtwarzacz wie, że to ostatnia piosenka

mimo to słyszę Dear Doctor z 68

zgodnie z obietnicą

roztyje się w trzy diabły

zapuszczam brodę w trzy diabły

zaśpiewam bluesa w trzy diabły

możliwe, że zobaczysz mnie z mikrofonem wycelowanym w twarz

– czytającego ten wiersz – (pudełko

wystarczająco doskonałe

widzialne i dotykalne

osoby cierpiące na klaustrofobię

trącają się łokciami

zabrania się takich zachowań

– nie wszystkim)

widzowie są śmiertelni

jeśli ze sceny spadnie Chłopczyk z zapałkami 

jeśli spadnę ze sceny

jak rekwizyt

pamiętaj nie ma gdzie uciec

ogrzewamy się przy metaforach śniegu  

                                                                                11 Gru 2010