Żegnaj kamienico

Marta

Aj !!! HURRRA .. ale niespodzianka , cieszy oj! serdecznie dziekuję za komentarze i głosy

Ir

ech...a mówiłam, że nie będę malowała "słupków" :)
To jest wiersz !...wyśmienity wiersz !

Justyna D. Barańska

mnie się tu podoba pewne skupienie tej kamienicy, skupionej w modlitwie. o co się modli? proszę, nie wyburzajcie mnie? proszę, zostańcie ze mną? w każdym razie widzę jak przysiada, jak te powybijane okna zieją smutkiem.
brama (bez okropnego dopełniacza z dobroczynnością) zwraca uwagę na podobieństwo do ludzi, do relacji międzyludzkich, gdy trzeba się namęczyć, by do drugiego człowieka dotrzeć, ale też jak łatwo te kruche więzi zerwać. czasem jedno słowo wystarczy, żebyśmy już nigdy wejść nie mogli.

to są takie moje dwa wyobrażenia, dwa momenty, które w tym tekście polubiłam, ale nie wiem, czy to wystarczy do polubienia całego tekstu.

ew

zmęczenie kamienicy przełożone na zmęczenie człowieka - podoba mi się. i podoba mi się trudność otwierania i zamykania bramy, między te trudności rzuciłaś całe życie i przywiązanie do miejsca.

Anonimowy Użytkownik

Marto - ukłon w Twoją stronę, brawo!

Marta

Agnieszka Urbanowicz:)) Rito;)) Oliwio B:)) Varzyvo:)) dziekuje Wam za czytanie moich wierszy

Agnieszka Urbanowicz

ja też poproszę o ten cudowny środek na sen...:))

Rita

"a potem zakropię oczy środkami na sen" - ja poproszę Marto o nazwę specyfiku:)

Anonimowy Użytkownik

Wszyscy jacyś tacy smutni ostatnio...

varzyvo

podoba mi się. resztę sama napisałaś w wierszu.