Czas biegnie nieubłaganie
i wciąż przyspiesza niczym
cwałujący koń.
Razem z nim przemija świetność,
młodość, a przychodzi śmierć…
Czas góry kruszy, które teraz są
pagórkami, a niegdyś piętrzyły się,
Za czasów naszych przodków.
Czas niszczy wszystko na swojej drodze.
Chciałym go zatrzymać, a czasem przyspieszyć…
Lecz się nie da!
Mogę tylko słuchać jak w dzwonnicach,
głuche pająki oplątują ciszę…
Czas
wieloryb
wieloryb
Wiersz
·
17 grudnia 2010
-
sin∞gerfajnie, że się starasz, ale ja na twoim miejscu poczekałbym jeszcze co najmniej pięć lat z pisaniem.
-
wielorybnikt nie jest za młody na poezje
-
Justyna D. Barańskaoczywiście, że nikt nie jest za młody, ale z twojego pisania sączy się informacja, że jeszcze niewiele przeczytałeś. poczytaj poezję, nie tylko współczesną. poprzyglądaj się, jak różni poeci budują w wierszu obraz, w jaki sposób wytwarzają klimat i jak przekazują odbiorcy treść. nie chodzi o wzorowanie się na kimś, a o wyczucie pewnej istoty poezji, która jest nie do wyrażenia słowami.
-
wielorybszczerze mówiąc to poezji trochę się już naczytałem
-
ewja bym się oparła na dwóch ostatnich wersach. w nich zamknąłeś trochę poezji i od nich zacznij pisać kolejny wiersz. reszta za bardzo zakrawa na prozę, dużo prostych wersów, zbyt prostych.