Kasandra uprawia filozofię.

Jacek

Kasandra stoi na wietrze. Jej ręce dotykają przestrzeni

jak rozłożysta wierzba. Dziewczyna pochyla głowę. Bierze
głęboki oddech

i nie może wyrzec słowa. Jej dłonie drżą pod naporem
powietrza, które niepostrzeżenie łamie palce. Jeden po

drugim. Prawda jest bolesna – myśli Kasandra –
i nie może wyrzec się słowa.

Jacek

Wiersz · 3 stycznia 2011

Wiktor Smol

Jacku, w tak krótkim tekście aż trzy razy Kasandra?

· Zgłoś · 13 lat
Jacek

Dwa, Wiktorze. I nie - nie jest to za dużo, jeśli tylko to pozostaje uargumentowane.

· Zgłoś · 13 lat
Dominika Ciechanowicz

Kasandry nigdy za wiele, jak dla mnie. Lubię ją szalenie, więc jak na mój gust może się powtarzać:)

A ten zabieg z wyrzekaniem słowa i wyrzekaniem się słowa jest świetny.

· Zgłoś · 13 lat
ew

o kurcze, Jacek! Kasandra jak Waleria. Aleś pojechał stylem.

· Zgłoś · 13 lat
Jacek

O nie, Ewuś, Waleria to Waleria.

· Zgłoś · 13 lat
Paweł Lewandowski

krótko i na temat:) co tu więcej dodać

· Zgłoś · 13 lat
ew

ja wiem, że Waleria to Waleria, ale styl bardzo trafny i przypomniał mi Ją, nic nie poradzę:)

· Zgłoś · 13 lat
Konrad Matysiak

czytając ten tekst przypominają mi się teksty anathemy. Ale tutaj to jest twoje, podoba mi się... dobrze ujęte, warte poczytania.

· Zgłoś · 13 lat
Jadwiga G.

Dobry wiersz. Pointa jest świetna :)

· Zgłoś · 13 lat
Anonimowy Użytkownik

O! - proszę, to się czyta!

· Zgłoś · 13 lat