trzy znajomości i wszystko, co z nich nie wynikło

pierwszy

poniekąd był dobrym człowiekiem, czasem tylko ponosił go
pesymizm i żyletki – zawsze miał garść przy sobie.

po roku nie poznałem jego twarzy, było mu przykro. później
widziałem już tylko zdarty nekrolog na chodniku.

drugi

był bardzo tajemniczy; jego tajemnica przeszywała mnie
na wylot i przelot. (nie, nie jestem ciepły, tylko mam uczucia.)

pierwsze wspólne piwo było słodkie, drugie gorzkie.
przy trzecim się otworzył, a ja wyszedłem
na świeże powietrze.
(nikt jeszcze nie zasmrodził lokalu
słowami tak jak on.)

trzeci

mógłby być przyjacielem, ale przecież nic na siłę
nie ruszy się z miejsca, nie podejmie inicjatywy. a mógłby
czasem powiedzieć czy coś nie zalega na wątrobie, czy
nie plącze się po mózgu, wierci na nerkach.

it’s too bad, it’s too late, my friend.