w podróży (wiersz)

...dla mnie to wspaniały tekst! Liryczny z pełną melancholią odbieram ten przekaz osobiście w moich wspomnieniach....

Miło, że się spodobał.

a gdyby nie pierwsze trzy wersy to wyszłoby całkiem wartościowo i nawet nie przyczepiłabym się anioła, bo fajnie rozwiązany, ładnie obraz skomponowane - skrzydeł i ramion młyna. bo rzeczywiście jest pewne podobieństwo między drogą a pacierzem, mimo że na każdym powinniśmy się skupiać, by odkrywać piękno, to obie podchodzą pod kręgi czynności automatycznych (w drodze - chodzenie).

Ostatni wers trafnie obrazuje codzienne pokonywanie i poprzedzającym go obrazom dodaje wartości.
W świetle tego pokonywania, czytając wiersz po raz drugi, zobaczyłam wszystkie rozstaje życia.

Justyno - dziękuję za komentarz :)
Ew - dziękuję za dobre słowo :)

Zgadzam się z Justyną, pierwsze wersy zajeżdżają przeciętnością. podoba mi się bardzo powiązanie, pola, jakiegoś młyna, takiej beztroski ze śmiercią, z kierowcą który spalinami zanieczyszcza świat...
tylko końcówka znów - powraca do modlitwy, a przecież sama kostnica i ten powrót świadczą o pokorze.

i co mamy z tym tekstem zrobić? ja nie jestem do końca przekonana. jako całości nie biorę.

Justyno, dobrze, że cokolwiek Cię zainteresowało w tym wierszu.
Nie piszę dla ocen - interesują mnie Wasze komentarze.
Wiersz pozostanie w niezmienionej formie. Pozdrawiam.