pozostanę przy życiu bo lubię wyzwania

kiedyś obejrzałem się za siebie i to mnie zgubiło
potem tylko brnąłem coraz głębiej do dna
wychylałem toasty za martwych żeby trafiali do piekła
dla wszystkich uparcie czekających na zbawienie

zostawiłem jedną wiadomość: chodźmy spać
prześpijmy jeszcze raz niech głowy nie bolą rano
złudzeniem że słońce podzieli się energią (może
zasili tylko baterie na dachach) i pójdzie na wschód
pożegnać się z nami po raz ostatni

chcę odejść po cichu pod kołami
szukam miejsca gdzie sumienie nie zawróci
z drogi na której zostanie plama z tkanek
i wartości którymi karmili do syta

– nie zapomnę tej ciągłej retrospekcji
transmisji danych wykasowanych już dawno
z organizmu spragnionego życia zostały tylko
garść włosów i złamany paznokieć

i tak nic nie zmieni się na lepsze