oniryk nr 29

iusva cuum

dzieci na moście

kaligrafowały serca pełne imion

została tylko balustrada

w dole kłujące skrzenie potoku

ruchliwe główki szpilek

- stado saren na lewo od wodopoju

nade mna trwa eksodus płaszczek

odpychają się z mozołem od

podmuchów powietrza

któraś z brzegu

wbija we mnie kolec

w krew napływa słowo

za siódmą górą wyschło morze

uciekaj

iusva cuum

Wiersz · 7 lutego 2011

Justyna D. Barańska

i teraz pytanie: czy tytuł zbyt wiele zdradza, czy bez niego nie można by się obejść? w każdym razie na pewno nakierowuje. ciekawy to tekst, z tej sielanki malowania (kredą?), która ewidentnie kojarzy się z beztroskim dzieciństwem przechodzimy do pewnej grozy. te zwierzęta, odrywające się od swoich stałych miejsc, to tylko zapowiedź. dzieci -> most -> w dole woda -> nagle wodne "potwory" nade mną; prowadzi mnie to do wniosków oscylujących wokół morderstwa albo bardziej metaforycznie zamkniętego dorastania, kiedy nadchodzi zmiana porządków.

na tak.

· Zgłoś · 13 lat
Marcin Sierszyński

Myślę, że tytuł nie zdradza, ale nakierowuje - właściwie dopiero moment z płaszczkami nawiązuje do jakiejkolwiek nadrealności. Czekam na następne. :)

· Zgłoś · 13 lat
iusva cuum

dziekuję za opinie

· Zgłoś · 13 lat