Literatura

oniryk nr 29 (wiersz)

iusva cuum

sny własne

dzieci na moście

kaligrafowały serca pełne imion

 

została tylko balustrada

 

w dole kłujące skrzenie potoku

ruchliwe główki szpilek

- stado saren na lewo od wodopoju

 

nade mna trwa eksodus płaszczek

odpychają się z mozołem od

podmuchów powietrza

 

któraś z brzegu

wbija we mnie kolec

 

w krew napływa słowo

 

za siódmą górą wyschło morze

uciekaj


Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Justyna D. Barańska
Justyna D. Barańska 10 lutego 2011, 14:43
i teraz pytanie: czy tytuł zbyt wiele zdradza, czy bez niego nie można by się obejść? w każdym razie na pewno nakierowuje. ciekawy to tekst, z tej sielanki malowania (kredą?), która ewidentnie kojarzy się z beztroskim dzieciństwem przechodzimy do pewnej grozy. te zwierzęta, odrywające się od swoich stałych miejsc, to tylko zapowiedź. dzieci -> most -> w dole woda -> nagle wodne "potwory" nade mną; prowadzi mnie to do wniosków oscylujących wokół morderstwa albo bardziej metaforycznie zamkniętego dorastania, kiedy nadchodzi zmiana porządków.

na tak.
Marcin Sierszyński
Marcin Sierszyński 12 lutego 2011, 11:26
Myślę, że tytuł nie zdradza, ale nakierowuje - właściwie dopiero moment z płaszczkami nawiązuje do jakiejkolwiek nadrealności. Czekam na następne. :)
iusva cuum
iusva cuum 16 lutego 2011, 07:16
dziekuję za opinie
przysłano: 7 lutego 2011 (historia)

Inne teksty autora


Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca