* * *

Jacek

Sądzę, że nie gra tu pierwsza część. Zbudowana na paradoksie, ale dość ograna i skąpa estetycznie. Nie mówię, że musi być z przepychem, ale czasem przydałby się jakiś złoty środek. Druga część jako tako ratuje wiersz, ale nie wiem, czy wystarcza. Niby początek ma być tu pewnym preludium...trudno powiedzieć...chyba za słabo jak dla mnie.

Justyna D. Barańska

hm, myślę, że jakby nadać tej miniaturze trochę konkretniejszych kształtów, to byłaby bardziej wyrazista, żeby to my z drugiej części dotyczyło danych my, od których można by się odbić i dopiero w jakąś ogólność ludzką trafić.
dla mnie słabiej od tej miniaturki z krwią - tamta rzeczywiście w kilku słowach power zrobiła. tutaj fajna myśl jest z ołtarzem, z takim sennym wprowadzeniem, ale trzeba by jeszcze popracować.