Ulotność chwili

Ce.

oj podoba mi się to

Wiktor Smol

Strawberry ! Ciiiiszej, bo jeszcze ktoś usłyszy, rozpowie po okolicy i wrony się zlecą i mnie zakraczą :)))

Dziękuję.

Justyna D. Barańska

hm... tutaj szczególnie na powierzchnię wypływa warstwa brzmieniowa, bo brzmi i czyta się ciekawie. natomiast treść jakoś specjalnie nie przykuwa uwagi, nie ma w niej nic, co by zatrzymało, ale może właśnie tak ma wyglądać ulotność? jeśli myślę o tekście jako o zapisie dźwięków ulicy, to rzeczywiście oddaje tę chwilowość przechodnia. trochę tylko szkoda, że znaczeniowo ubogi.

ew

Wiktor? ja nie czytam tu dwóch światów, w każdym razie nie czytam światów różniących się od siebie. Peel mija zaułek innego świata, ale ten inny świat jest kontynuacją pierwszego, więc jaki inny? wytłumacz, proszę.

estel

i te szepty – jeszcze nie krzyki
cięte co chwilę
jak ostrzem brzytwy -
język ludzkiej nienawiści

rzeczywiście, tu brzmisz bardzo płynnie; całość kazała mi się zastanowić jaki jest dźwięk chwili, czy da się go uchwycić i jak bardzo dźwięk ten może wpłynąć na jej odbiór, zepsuć ją albo spotęgować.
Wyrzuciłabym "dalej" po "kawałku", zostawiając mu możliwość dwojakiego grania w warstwie znaczeniowej - kawałek jako odległość lub kawałek jako (potocznie) utwór, żeby ta kakofonia była jeszcze wyraźniejsza.