Po ciszy

Anonimowy Użytkownik

sam się obwołam sobą - ciekawe sformułowanie w kontekście tożsamości
po chwilach ciszy rozpalę ogniska/cisnę w nie wszystkim czego nie strawił poprzedni płomień - mocne.

Tylko druga strofa zaburza mi odbiór, spłyca go. Ale pewnie to subiektywizm.

NathirPasza

To pierwszy po krótkiej przerwie. Tym bardziej cieszę się, że Ci się spodobało.
Druga strofa może być lekko przerysowana - przyznaję ;) .

ew

tworzenia - zatracenia - celowo Ci sę rymło?

NathirPasza

Niom. Lubię jak jest odrobinę chaotycznie.

estel

O! Dobry wiersz przeczytałam.
sam się obwołam sobą - człowiek tu całe życie próbuje się zdefiniować a jak mu się w końcu ta sztuka uda, to się okazuje, że nikogo to nie obchodzi. I wtedy człowiek taki staje na dachu wieżowca i nikt, absolutnie nikt nie podejrzewa nawet, że on tam stoi i podejmuje decyzję o życiu, a nawet jeśli decyzja ta będzie jednak decyzją o nieżyciu to dalej - nikogo to nie obejdzie. I właściwie to jest dla mnie esencją wiersza; słowa przed wspomnianym wersem czytam jak uzasadnienie obwołania, poszukiwania istoty. I tam trochę przesadziłeś z tymi żebrami pełnymi namiętności - sam wiesz, jak to brzmi, trochę kulawo, prawda? Jednak to kulawo nie psuje wiersza.

estel

A jeszcze chciałam powiedzieć, że brak burz u podnóża poduszek to jest chyba to, co mnie od samego rana dziś dręczy, chyba tych słów szukałam. To dziękuję za podsunięcie. ;)

Justyna D. Barańska

no tak, bo z jednej strony trafia w estetykę, jaka mi najbardziej odpowiada, z drugiej nawet i bez tego trzeb stwierdzić, że teksty płynie - i ten rym też temu sprzyja.

NathirPasza

Estel, Justyno

Dzięki. Miło czytać pozytywne opinie.

Co do "żeber i latawców" - trochę kiczowato - przyznaję. Ale jak same zauważyłyście, nie zabija to wiersza. ufff.... ;) Co zrobić? Kiczowaty ze mnie kolo :p