Tu, gdzie jestem (wiersz)

Widzę tu pewne podobieństwo do Winstona Smith'a, tylko że on miał trochę gorzej - nie miał fotografii i listów. Ale miał świadomość, że istnieje coś takiego jak wolność i być może nawet w jakiś sposób w pewnym momencie jej doświadczał. No i u Ciebie peel koncentruje się na było i jest, nie patrząc szczególnie w to, co będzie. Ciekawi mnie jeszcze "oddana" wolność - kojarzy mi się raczej z dobrowolnością, brakiem przymusu, co rodzi pytanie: kto przy zdrowych zmysłach oddaje wolność? A przecież wystarczy się rozejrzeć i przykłady się mnożą. Więc to być może teza, że nie jesteśmy społeczeństwem o zdrowych zmysłach. No ale to już moje zapędzenia interpretacyjne. :)
Jeśli chodzi o konsekwencję - zapisujesz kursywą "tamtego", wielokrotnie się później do tego odnosząc (tamte dni, wtedy, ten fragment, tamta zabudowa, ten niepokój) - może więc warto by było również te określenia zapisać kursywą, aby nie być posądzonym o powtórzenia, a podkreślić jeszcze bardziej minioną wolność?

ja bym się pozbyła ''i'' z przedostatniego wersu, ale to drobnostka. :)

Mnie się tu strasznie mocno pomyślało o Barańczaku i jego Widokówce, a może raczej tylko zapachniało, bo twór powyższy czyta się osobno. Tak samo osobno, jak dwie przestrzenie zakreślone tu grubą linią. Ciekawy, dobrze poprowadzony wiersz.