nie ma miejsc (wiersz)

O! To jest dobre. Pomińmy kwestię wersyfikacji, za którą dostanie Ci się od dziewczyn, a którą ja lubuję sercem całym. Bardzo podoba mi się zastosowana w tekście gradacja, na której de facto opiera się cały zamysł. Świetnie stopniujesz, wykorzystując motywy trójkowe w oddzielnych segmentach tekstu. Nieźle dobrałeś słownictwo, bo nie narzuca się czytelnikowi - funkcjonuje w grupie. Jedyne, co dręczy mnie tu, to trzecia strofoida z dość zbanalizowanym i oklepanym konstrukcyjnie motywem młota i kowadła. To właściwie jedyna poważna ujma. Ja na "tak".

"prowadzą ją pisma dla kobiet
w nieznany świat higieny wyrusza" - haha i jak się przy tym nie uśmiechnąć?

"ja ze swej strony zostaję" - takie sformułowania bardzo przypominają mi Masłowską

Motywy jak motywy, ale tak szafujesz napięciem, że z tego niezła humoreska wyszła i mam wrażenie, że mój nastrój został poprawiony i że to będzie jednak miły wieczór. Tylko z drugiej strony to się nie ma co śmiać, kiedy oczekiwanie zostaje nagrodzone co najwyżej głaskaniem po głowie, nie czarujmy się, to fiasko. I myślę sobie, że tak może wyglądać droga do nieba, możemy się tu starać i starać, a na końcu drogi okaże się, że wszystkie najlepsze apartamenty zajęty, a po przejrzeniu księgi hotelowej, że tak naprawdę to już w ogóle nie ma miejsca.

Bardzo polubiłam ten tekst.