patrzysz na mnie z perspektywy /ekfraza/ (wiersz)

Najpierw trzeba przypatrzeć się mocno obrazowi, a potem wejść w tekst i do obrazu powrócić. Ciekawą interpretację przedstawiłeś. Próbujesz wyjść poza obraz, dodając własne myśli i mimo że zupełnie inne niż moje własne, nadal są blisko źródła.

na tak

To dosyć specyficzny obraz, wymagał z pewnością od autora dużej wyobraźni przestrzennej. Gra odcieni szarości, minimalnych szczegółów, sprawia, że za każdym razem gdy spojrzę na obraz pojawia się w nim coś nowego. Na początku zwróciłem uwagę na brodę, w której po jakimś czasie wpatrywania zacząłem zauważać pojawiające kształty twarzy. W całym obrazie uważny obserwator znajdzie ich tam dziesiątki. Beksiński z pewnością chciał zwrócić naszą uwagę na ludzkie twarze co wydaje mi się sugeruje ta największa- na środku- pod którą jest broda. Przyglądając się uważnie tej twarzy zauważymy zwłaszcza od linii nosa po usta, że przybiera ona kształt wilczego pyszczka.
Wyobraźnia przestrzenna malarza zauważam w jeszcze innym elemencie jakim jest okno. Wydaje się, że położone jest w głębi obrazu, gdzieś z tyłu za tą główną twarzą jednak możliwe, że tak nie jest, bo jasny punk na skroni może wskazywać , że okno jest z przodu i twarz skierowana jest w jego stronę. To wszystko oczywiście tylko moja interpretacji i coś pod też chciałem przemycić.

Obraz niestety ciekawszy od wiersza. Nieco zbyt lepko się te słowa trzymają przedmiotu ekfrazy. Jeśli chodzi o formę wiersza, to taka wersyfikacja pozostawia sporo do życzenia. Wiersz byłby bardziej dynamiczny przy większym zróżnicowaniu. Sam pomysł, by akurat ten obraz uczynić obiektem literackich analiz wart jest pochwały. Proponuję odczekać jakiś czas i spróbować od początku.

Jarku wersyfikacja w tym przypadku jest budulcem całej ekfrazy. Wersy stawiałem "cegiełka po cegiełce", w dość charakterystycznej dla mojego pisania formie. Zwróć proszę uwagę, zwłaszcza przy pierwszej zwrotce, jak różnorodnie można czytać te wersy, odbierać to co jest w nich, znajdziesz w nich nawet szczyptę satyrycznego dystansu, z którym podchodzę do swojego pisania. Faktem jest to, że całość tekstu jest mocno zakotwiczona w obrazie.