Świat w formie

NathirPasza

Nie zgodzę się, że nie ma formy. I z waszym poglądem, jakoby wiersz musiał mieć tylko proste słownictwo, lub jeśli już musi tylko trudne. Chociaż trudne to może złe słowo, raczej mniej czytelne.

Dla mnie wziernikowanie, antymoralne czy psychologiczne analizy to nie jest coś, z czym miałbym problem przy interpretacji cudzej poezji. A w życiu podniosłe momenty mieszają się z barowymi libacjami. A może nie?

estel

Dla mnie to wiersz przeciążony słowami - psychologiczne analizy, wziernikowanie duszy, antymoralne żarty, sprinterzy tarczy - a pierwszą strofę masz bardzo dobrą. Znaczeniowo - mucha nie siada, ale wiersz jest bez formy, jak dla mnie. Nie jestem przekonana tym razem.

Justyna D. Barańska

Nie wiedziałam, że dla mnie te wiersze piszesz.

NathirPasza

Jakbym się nie starał i tak miałabyś coś przeciwko. To staje się powoli normą.

Justyna D. Barańska

Ty masz jakąś dziwną tendencję do wytykania w wierszach, że inni coś wytykają, tworzysz stałą opozycję ja - inni. Ten podmiot staje się przez to taki przerażającym atomem, który nie chce się z żadnym innym połączyć, taki zosiek samosiek. Tyle na temat samego podmiotu. Inną kwestią jest tekst powyższy, który ja za tak zgrabny nie uważam. Używasz różnych udziwnień stylistycznych, co się kłóci z innymi miejscami, w których w bardzo prosty sposób opisujesz rzeczywistość. Z jednej strony te wielkie formy, dzwony, emocjonalności i inwalidzi, z drugiej zwykła pijacka sytuacja - swoją drogą mówiąca najwięcej. Więc o ile picie do psychoanaliz i ten zegarek kształtują pewien obraz, o tyle pozostałymi częściami go rozmywasz, skacząc w różne rejony.

Ja nie jestem za tym tekstem.

NathirPasza

Z pierwszej strofy mogę się pozbyć "tyle szukanej" - składnia powinna nabrać płynności.
Z tym wymienianiem nic nie zrobię. Musi pozostać jak jest. :)

Jacek

No, przyznać trzeba, że całkiem zgrabny ten tekścik:) Powadzisz go bardzo spójnie, a dyscyplina jest tu ważna. Temat trudny, bo opisany z każdej możliwej strony. No, ale jakoś sobie poradziłeś:) Ujęło (co za okropne słowo) mnie głównie zakończenie i zawarte w nim rozróżnienie emocji - świetny zabieg. Wiersz ma jednak i słabsze momenty... Pierwszym i jednocześnie najbardziej narzucającym się jest zbudowanie tekstu na enumeracji. Wymieniasz, cały czas i już w połowie staje się to piekielnie nachalne. Drugim minusem jest dość chaotyczna składnia na początku pierwszej strofoidy - rozmywają się przez nią sensy. Poza tym wszystko gra : ) Ja za autoryzacją.