Kasandra szuka istoty rzeczy (wiersz)

Kasandra zabiła muchę gumową packą. Zrobiła

to z rozmysłem. Teraz oczekuje tylko załamania dawnego

porządku. Dziewczyna nie rozumie jednak tajemnicy

cierpienia. Myśli, że to, co rzucone – musi spaść. Trzeba
wielkiej wyrozumiałości, aby oswoić się ze śmiercią.

Kasandra siedzi przy kuchennym blacie i dźga zardzewiałym
widelcem resztki owadziej duszy. Nic się nie dzieje. Zupełnie.