brzegi nad którymi płaczę (wiersz)

Straciłam czy nie wróci

w słabości utopione

Prawdziwe, naturalnie

i grzechem podbarwione

Zamknięte drzwi otworzyć

Zbyt cenne co przepadło

Więc splunę na godzine

I szczęście tak pobladło

I krzyż swój zostawiłam 

na którymś skrzyżowaniu

Czym ręce zająć w drodze

W wyborach poplątaniu

Odwracam wzrok z tęsknotą

Ręce wciąż zabrudzone

Te kroki krzywe takie

I mosty popalone