Cisza niepokalana

anastazja

nie skacze z okna

zawieszona pod sufitem
snuje rozmowy z krukami

o tych

co na wyciągnięcie ręki
nie pamiętają

pieskiego życia

druga wersja

Cisza niepokalana

nie skacze z okna wisi pod sufitem
snując się po domu rozmawia z krukami
objęciem szeptu rzeźbi chwilę na twarzy

niepostarzała marszczeniem szuka dłoni
bez żalu że nie pamiętają

choć była jak pies

anastazja

Wiersz · 22 czerwca 2011

Justyna D. Barańska

kurcze, nawrzucałaś strasznie dużo motywów i one nie zbiegają się w tym pieskim życiu. kruki - rozumiem, że mają być metaforą, a przynajmniej coś symbolizować, tylko cały ich ślad zamyka się w słowie "kruki".

· Zgłoś · 13 lat
anastazja

Justyno wklejam drugą ( pierwotną wersję):))

· Zgłoś · 13 lat
Anonimowy Użytkownik

Nie wiem, Anastazjo, nie wiem.

· Zgłoś · 13 lat
anastazja

A może jednak wiesz Radosławie? Śmiało, tylko grzecznie, bij tak żeby nie boalało:))

· Zgłoś · 13 lat
anastazja

Justyś, spójrz nie tylko na kruki, (być może powinnam od początku dać kursywą) to jest błogosławiona cisza dla peelki, która czyta książki. Nie jest smutna z powodu tej ciszy, nie ma żalu również do tych, którzy o niej zapomnieli, choć była im wierna.
Pozdrawiam.

· Zgłoś · 13 lat
Justyna D. Barańska

Przykro mi, Anastazjo, ale obie wersje są za słabe na główną.

· Zgłoś · 13 lat