Sumienie (wiersz)

Marzycielka

Sumienie się schowało,

a może je gdzieś zagubiłam.

Cięgle do mnie pukało,

lecz ja te głosy tłumiłam.

"Życia" wciąż mi było mało,

wiele rzeczy źle zrobiłam.

Teraz nic nie pozostało,

durne serce swe opiłam.

Dusza, ciało już płakało,

a ja nic z tym nie zrobiłam.

Wnet by umrzeć pasowało,

swe katusze już przeżyłam

Dodaj do ulubionych

Tweetnij

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się

estel 24 czerwca 2011, 11:46

zgłoś

Co to jest "sumnienie?

Marzycielka 24 czerwca 2011, 11:50

zgłoś

Literówka..... przepraszam

Radosław Kolago 24 czerwca 2011, 12:14

zgłoś

To mi przypomina piękne początki polskiego rapu i całe zwrotki na dwóch rymach.

Marzycielko, poczytaj klasyków, pomyśl nad świeżością pisanych tekstów, nad warsztatem - bo póki co jest raczej kiepsko.

Pozdrawiam,
Radek.

Justyna D. Barańska 29 czerwca 2011, 22:01

zgłoś

Literówki, cudzysłów nie tak jak trzeba. Poza tym płasko. Tak, trzeba czytać, zatapiać się w poezji, a gdy się odczuje to, co ona daje, można brać się za pisanie.

przysłano: 24 czerwca 2011 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Sumienie (wiersz)

Marzycielka

Zgłoś obraźliwą treść