Nokturn

w kieszeniach tłoczą się palce i zamki
z piasku okna
deszcz napiera
  do wnętrza zgubiłam klucze

przy kolejnej fali wiatr wyrzuci śnięte talerze i sztućce
głuche garnki uderzają o siebie
tłuką głowami
krzesła chwytane za grzbiety milkną jak zabijane króliki
nadstawiam karku

domy powinny zostać zamieszkane