Od kiedy szukam siebie

Marzena P.S.

Lubię, z takim przekąsem:)

Marta

w domu mieszkam z niewiarą
w innym języku próbuję zrozumieć
dokąd nas zaprowadzi
mój brak wzlotu i jego cierpliwość

Rito;)) musiłam zatrzymać sie na dłużej, aby zrozumieć dlaczego jest taki ostatni wers
pozdrawiam

Justyna D. Barańska

o! ja też niecierpię lanych poniedziałków, trzeba się albo godzić na oblewanie, albo stać się więźniem we własnym domu. nawet lasu spokojnie odwiedzić nie można, bo zawsze jakiś oddział z sikawkami jest na straży :/ blech

"krzyżuję ręce pod głową
w pięściach trzymam histo(e)rię" - strasznie tej podmiotce musi być niewygodnie, żeby tak pięści pod głową. ja tam preferuję poduszkę.

jeśli szuka siebie, to po co i jego tam pakować?

nie wiem, taki bardzo przeciętny mi się zdaje, nie wszystko do wszystkiego tu przystaje i w sumie nie wiem też do czego ma mnie, jako czytelnika, doprowadzić ten tekst.

estel

Białe róże i lane poniedziałki - nie mogę znaleźć złącza (choć przy dobrej woli można w stronę wiary pójść), zdaje się jednak - przypadek, przynajmniej dla czytelnika, a przypadkowość w wierszu nie jest dobra. Moim zdaniem ten wiersz nie ma osi, rozumiem, że rozchodzi się o czekanie i cierpliwość wobec braku uniesień, ale tak jak Hayde, zmartwiło mnie, że skoro peelka szuka siebie, to po kiego on tam?

ruda

Pozdrawiam rito :), jestem ruda, a nie Ruda i nie oceniam wierszy na Wywrocie.

:)

Rita

Witaj ruda.

Jak widać ruda Rudej nie równa:))

Pozdrawiam z uśmiechem i dziękuję za wizytę:)

ruda

;)) dziękuję rito...zrobiłam to "k' woli ścisłości" :)

a uśmiech zostawiam, bo nie może być inaczej:))) ruda.