oczy_tani, czyli analiza wierszy poetów nieznanych

Dominika Ciechanowicz

Ja o wierszu za chwilę, bo najpierw mam pytanie dotyczące Twojej zajawki, Wiktorze. Czy to "formowanie" dotyczy Twojego warsztatu? Bo odnoszę wrażenie, że komentarze opiekunów i użytkowników wzbudzają w Tobie niechęć, że jakieś napięcie się pojawia. Wywrota jest portalem w dużej mierze warsztatowym, my tu nie przyznajemy Nobli, ani Nike, tylko opierając się na własnych doświadczeniach i wiedzy staramy się wskazywać niedociągnięcia, albo zasugerować autorom, co mogliby robić lepiej. Oczywiście, nie ma obowiązku zgadzania się z nami, merytoryczna dyskusja jest tu zawsze mile widziana. Jeśli nie życzysz sobie takich komentarzy pod Twoimi tekstami, to proszę, daj nam znać, zaoszczędzimy sobie trochę wolnego czasu.

Dominika Ciechanowicz

A co do wiersza, to znowu szwankuje mi forma. Najbardziej razi mnie taka niekonsekwencja: skoro już pojawia się rym (czasem/obcasem), to niech wiersz będzie rymowany. Bo tak to wychodzi ni pies ni wydra.

O ile lubię eksperymenty, to ta oto wstawka:
„co ów tytuł z treścią ma wspólnego
pod spodem nic zupełnie nic” wydaje mi się zupełnie nietrafiona.

Za to tytuł - ponownie! - jest niezły.

Wiktor Smol

Zajawkę, Dominiko, zostawiam do 'rozgryzienia' - nie lubię wszystkiego mówić wprost.
Co do komentarzy, to nie zgadzam się z niektórymi i odnoszę wrażenie że dziwna wrażliwość pojawia się pod niektórymi tematami. Jeśli chodzi o sam portal, to znam reguły i wiem, że dobrowolnie poddaję się "obróbce" za każdym wstawieniem tekstu. Ale o moich spostrzeżeniach napiszę być może kiedy indziej w oddzielnym tekście - w nim pokuszę się o zestawienie moich samych złych z niektórymi super-dobrymi.
Mogę Wam zaoszczędzić trudu, i to zrobię. Od teraz, jeśli dodam jakiś swój tekst, pominę moderację.
Nic nie jest tak cenne jak czas i informacja, plus wiedza, co jest pewną wypadkową jednego i drugiego.
Pozdrawiam - Wiktor.

Karol Ketzer

pierwsza strofa - znam to uczucie ;]

ew

Popłynał mi tekst w czytaniu, troche rozproszyłam się na poczatku drugiej strofy, dwa pierwsze wersy zlały mi się przez "niekiedy" i "czasem", ale po chwili nawet ulubiłam sobie ten fragment. No i pointa wypadła całkiem fajnie. Rozdrażniło mnie natomiast zupełnie to "czasem" dodane w końcówce, w tym momencie mi się przelało. Ogólnie jednak fajnie się czytało to oddziaływanie jej na niego, tak trochę inaczej i ciekawiej to zapodałeś.

Justyna D. Barańska

"łapię się na tym czasem
że niekiedy" - ja myślę, że tutaj trzeba pozostawić albo czasem, albo niekiedy, bo przecież mówią o tym samym i jest to niepotrzebne powtórzenie. Chociaż z drugiej strony przy zabiegu z odwróceniem daje to pewien smaczek. Chyba po prostu trzeba się zastanowić jaką to funkcję spełnia. Do uwag dorzuciłabym jeszcze to, co Dominika mówi o dwóch wskazanych wersach.

I że się przyznaję, że nie łapię związku tytułu z treścią.

Czy panowie strzelają jeszcze obcasami? To mi się kojarzy z Polską z czarno-białych filmów, gdzie eleganccy panowie chadzają na tańce w lakierkach. I oczywiście Fred Astaire ;)

Wiktor Smol

/niekiedy/ i /czasem/ w tym wierszu odgrywają swoje specjalne funkcje. Muszą pozostać - zostają.
Dziękuję za pochylenie się na tekstem.

Emilia Czasami

ciężko, tekst się nie trzyma, wybija ciągle z rytmu, bo rymy, bo nierymy, gubi nawet swój sens.
/ dlatego moje oczy
w tango idą na twój widok / nie brzmi, nie wygląda

z ostatniej strofki można by coś zrobić, bo jest w porządku, ale po przeredagowaniu całości.

Wiktor Smol

ten tekst taki ma być, właśnie o to w nim chodzi. Przeredagowanie nie wchodzi w rachubę.