Poświaty i cienie. Epilog

Justyna D. Barańska

- a powiem ci, że jeśli za kimś, to lepiej brzmi podążać, bo zdążać to się bardziej do miejsca i czasu odnosi, zdążać dokądś i zdążać na czas

Trochę podebrałeś fuchę temu czarodziejowi, w niektórych momentach zdaje mi się jakbyś czarował czytelnika, szczególnie od tego liścia przemieniającego się w łódkę - robi wrażenie, gdy się myśl uczepi pierwsze wersu. Wrażenie psuje mi metafora wiatraka, słabo wypada w porównaniu do tych czarodziejskich fragmentów - uważam, że bez tej drugiej strofoidy wiersz jest o wiele lepszy.

Wiktor Smol

a wiesz, rozebrałem ten młyn i posprzątałem teren wokół niego. Czarodziejowi niekiedy trzeba dopomóc, aby 'coś' dopełnić lub nie dać się pominąć.

Justyna D. Barańska

No, ładnie ten porządek wyszedł - jest czysto i ta magiczność nie jest już skażona rozproszeniem :)

estel

Nadszedł czas jesiennych wierszy, a ja czekam, aż mnie któryś zaskoczy. Ty nie zaskakujesz, ale piszesz ładnie o tej nostalgii, idąc przez Ostrów nawet całkiem można poczuć ten klimat.

Justyna D. Barańska

Ja sobie właśnie uświadomiłam, że nigdy nie byłam we Wrocławiu jesienią, każdą inną porą roku, owszem, ale jesienią... nie. Trzeba sprawdzić te liście i latanie.

Wiktor Smol

Justyno. Warto tutaj wpaść jesienią, tym bardziej, że tyle się dzieje

Estel - dziękuję.

Kolaboracja

"Gęstwa złotych liści otacza dom generała. Przenieśli się na południe. - Czerwoną drogą dochodzi się do pustej gospody. Zamek jest do sprzedania; wyrwano żaluzje. - Ksiądz zabrał pewno klucz od kościoła. Nikt tam nie mieszka w domkach dozorców dokoła parku. - Ogrodzenia są tak wysokie, że widać tylko szeleszczące czuby drzew. Nic tam zresztą nie ma do zobaczenia.

Łąki podchodzą ku wioskom bez kogutów, bez kuźni. Śluza jest podniesiona. O Kalwarie i wyspy pustkowia, wyspy i kamienie młyńskie!"

Artur Rimbaud, Dzieciństwo II (fragment), tłum. A. Międzyrzecki

Kolaboracja

Miało być: "O Kalwarie i WIATRAKI pustkowia..."
Za pomyłkę przepraszam.

Wiktor Smol

Kolaboracjo, ale nick ;)
dzięki.