Koń Feransjer przed wierszorem płotezji puszcza pegazy (na biegunkach)

wydam państwa sedes czknie dobry wierszur
w ten jakże piętny wierszur mam zakrzyk
przestawić wam wszechwszeteczną osobliwość
w pustaci która jest pełnią księżycówki rozkroplonej
oraz prostaty i genitalnego czaru

osobliwość owa jest wielce wymowną i jakże niemiłosiernie
stronną niczym chodzący wierszur z którym spędzanie
snu powiekuje pląsającym ocza-rowem przy którym treść
formuje się jak tupot mrówki o stół poranka skutkając
patrzerzem rozbiegunkowym owa pustać rozzmydlona

to męczyzna z brwi i listości pozbawiony to zaduszka
przerzutni rozanielony odbiciem sedna na pusterku gdzie ust
erka jeszcze nieśmiało niby rokuje sugerując zazadowość u
sterków rozlicznych wiarą że rozwag się nie liczy on to
waśnie powiekując sprowadza mózg do istoty grzeszotki

przysłowiowej on to mówi mówi mówi bo mu wi-
-si zupełnie żrenicą i penetrując bzdury etyka je na dobre
bo mu zwi-
-dzeniem

zastukany taflą adresat on to zachwili wam waśnie
coś czego jeszcze sam do końca nie skompromiksował
werssyfikacją rzeżąc czka w sobie wenerę w dochodzenie
do akordu z własnym przyrodzeniem bo nie ukrywa
iż dochodzenie do sedna to istotna przepadłość
rozpłotetyzowanego mę-czyzny uwierszonego
na puentnej klepce

niczym baudelaire'a kwiaty zła-
-mane
tekel
bar eks-

-tantryczny już już już mi ucha chamem dzwoni szkląc w oku
rwą zza kulis dźwiga mi Się więc póki co przegnam państwa i
do wydania państwu

uchajcie naszego bosatera pełnego buty bo zaraz i tak
wyskoczycie bo to prawdziwe nic
to ludzkie nie jest mi
kopcem a waśnie

ma ktoś z państwa coś do zakopcenia
wszak bar-oko-
-litrność bez zadymy jest niczym
pustać którą wam waśnie
zapowietrzałem jako ego
odjechany edyp-

-tor (łom a tko)