bez apelacji

Dominika Ciechanowicz

Tytuł mnie przestraszył, myślałam, że to będzie jakiś moralizatorski tekst. Ale niesłusznie mnie przestraszył. Gdyby nie te trzy pierwsze wersy, które wydają mi się niedopracowane, uznałabym, że to jest bardzo dobry wiersz.

Tworzysz przejmujący obraz: taki, który porusza we mnie bardzo ważną strunę. Znam to uczucie bezradności połączonej z gniewem i wstydem, kiedy zostawia się kogoś bliskiego za zamkniętymi drzwiami, mówiąc że to "sanatorium". Ostatni wers świetny.

Dominika Ciechanowicz

A i jeszcze jedno: literówka w tytule - blizniego - ź

ARS TO od tyłu sra

Anastazjo. Dekonstrukcje i przekorne działanie na archaizmach nie są chyba Twoją mocną stroną. Siłą jest wrażliwość, chociaż jakoś mi w tym wierszu brak rzeczywistej empatii. Nie potrafię się oprzeć wrażeniu, że mimo narracji w "ja", autorka pisze z pewnym poczuciem wyższości. Albo raczej z zamiarem, który przerasta wiersz. Chce wywołać współczucie, zamiast "współodczuwanie"

"niejedna wiosna dotykała zielonymi palcami
moich lat" brzmi lepiej niż to co w wierszu

chociaż przejście w przerzutnię nadal, niby sugerując ciągłość trochę sztucznie i słabo wyszło "moich lat odejmował uśmiech gipsowego krasnala". Brak mi tu "mi"... Krasnal jest fajny, uśmiech pasuje, odejmowanie lat okej, ale łącznik z poprzednim wersem... nie wyszedł... Za duża wyga jesteś by cię pouczać więc tylko się czepiam... Popracuj bnad tą przerzutnią... bo widać że konieczna ale jest blada w wykonaniu, a to początek tekstu...

druga strofa obleci, jakby ob=na była początkiem właściwym, chociaż wyrażona stereotypowymi farbami, Dres, pampers itd...

O końcówka. Tak wafelek kupuje, ale ... jeśli chcesz oddać pewien bliski naturalizmowi schiz/obłąkanie ... to wręcz aż się prosi 'dekonstrukcja... I od razu zastrzegam, że n ie przyjmuję odpowiedzi typu " to Arku jest po Twojemu a nie po Anastazjowemu"...

Tak to mi się w końcówce czyta:

"gdyby nie tabletka obłąkana
ogolona głowa i paznokcie w skarpety
nie mam amen

różańcem jestem głodny

a w domu na stole zostały wafelki" (podział wersów zostawiam tobie jak i ... ostateczne brzmienia... to tak na szybko... Obłąkanie w Twoim wykonaniu wyszło zbyt komunikatywnie w tonacji i w narracji w "ja"...Twoje ja przeważyło nad kreacją w peela!!!! A to niekoniecznie budzi 'wiarygodność. Chociaż autorka ma niewątpliwie szlachetne pobudki)


"

anastazja

Witaj Dominiko. Trzy wersy sprobuje poprawic, gorzej z lietrowka. W obecnej chwili nie mam polskich znakow. Gdybys byla tak uprzejma i zrobila za mnie?, bede wdzieczna.
Dziekuje. ze bylas.

ARS TO od tyłu sra

Sorry Anastazis za ostre podejście... ale ... za bardzo Cię cenię aby nie walnąć ostro;-)

Dominika Ciechanowicz

jasne, już się robi

anastazja

I od razu zastrzegam, że n ie przyjmuję odpowiedzi typu " to Arku jest po Twojemu a nie po Anastazjowemu"...

Witaj Arku, zeby bylo cos po Twojemu, spodobala mi sie "oblakana tabletka". To wszystko
, z innych opcji nie skorzystam - doceniam. Dziekuje.

Ale nie pisz mi, o wywyzszaniu prosze. To nie moj styl.

Pozdrawiam.

ARS TO od tyłu sra

no muszę Cię wkurzyć jakoś;-)

ARS TO od tyłu sra

poza tym... nie zamierzam podawać wszystkiego kawę na ławę...dlatego wersy dzieliłem "na szybko" ;-P bo ty za duża wyga jesteś;-) Pozwól się jednak wygadać peelowi w tobie a nie Tobie peelem... I mimo pierwotnej pewnej urazy... przyznasz mi rację;-) W tym wierszu to konieczność!!!
Z szacunkiem ArS

ARS TO od tyłu sra

i teraz "dziś betonowy płot" który odejmował uśmiech... nadaje siły i autentyzmu... Teraz pasuje...i biorę w całości