kacerstwo

Marta

odkąd nie jestem ze sobą na ty
obracają się punkty odniesienia
odśrodkowa siła pobudza niedosyt
zjawisk których nie ma

w rzeczywistości
tracę wiarę we własne kalectwo
więc absurdem staje się określenie
człowieka

Marta

Wiersz · 5 listopada 2011

anastazja

tracę wiarę we własne kalectwo
absurdem staje się określenie
człowieka

czytam bez "się" - podoba mi sie Marto:)

· Zgłoś · 13 lat
Justyna D. Barańska

Myślę, że ładnie tutaj zaznaczyłaś problemy tożsamościowe, wyznaczanie punktów orientacyjnych, które miałyby pomóc przy podejmowanych decyzjach (nie mówimy tu o: kawa czy herbata). Dalej już tylko można podążać drogą pesymistów, mówiących o zaniku rzeczywistości. Jeśli wszystko znika, to jak może istnieć człowiek?

· Zgłoś · 13 lat
ARS TO od tyłu sra

są sytuacje gdy komentarz jest zbędny, bo byłby albo jałową gadką, albo... przekopiowaniem wiersza...
Pozdrawiam, bo nie mam słów. Bo już w tym momencie niepotrzebne...

· Zgłoś · 13 lat
Figa

tracę wiarę we własne kalectwo - to tak pięknie obrazuje cały ten wiersz o przeżyciach wewnętrznych i o tym, czego nie da się nazwać ani pokazać w relacjach z drugą osobą.
pozdrawiam Marto:*

· Zgłoś · 13 lat
Marta

wypada i CHCĘ serdecznie podziękować za głosy i komentarze. Jak każdy, tak i ja bardzo sobie cenię komentarze. Łączę pozdrowienia.

· Zgłoś · 13 lat