zagrożenie z chin (wiersz)

zanim cokolwiek napiszę, pftu! zanim nawet przeczytam całość, muszę napisać: biedronki! no przecież ten tytuł wpisuje się w biedronkową dyskusję z fb :P

i to jest dobre skojarzenie;p

Trochę jakby przejęcie moim apelem o ochronie dobra narodowego :P Ale wracajmy już, wracajmy.Monolog wypowiedziany zawsze był dla mnie interesującym narzędziem, które wiele daje autorowi, ale i czytelnikowi. Z tej czytelniczej strony podoba mi się przede wszystkim możliwość wypełniania pewnej luki, którą stanowi adresat słów osoby wypowiadającej się. Trzeba się nieco postawić na jego miejscu, aby móc narratora wysłuchać, aby się w narratora móc wsłuchać, bo pomimo całego natłoku myśli, zdarzeń, które przemyca, opisu świata, to właśnie ten narrator jest istotą. W nim przechadza się problem.

Skoro to nie monolog wewnętrzny, to można by bez problemu tutaj "istnień wessanych w otchłań nie mojego
wynajęty pokój sam rozumiesz elektroluxa" zastosować myślniki albo nawias, nic by to nie odebrało naśladowaniu języka mówionego. No i muszę się przyczepić: istnienia + otchłań aż mi zmroziły krew w żyłach. O ile otchłań wypływa z kalki językowej (wracając do poprzedniego zdania - skoro tu mamy do czynienia z naśladowaniem języka mówionego, a ten stereotypami, uproszczeniami, schematami i wszelkimi kalkami się charakteryzuje), to dorzucanie "istnień" kieruje myślenie w nieco inne kręgi, "wierszy" niezbyt...yy... dobrych.


"a dzisiaj wystaw sobie poustawiałam hasła w internecie" - o i tu też dobrze by zrobiło wydzielenie.


"bo wiesz człowiek to podobno był kiedyś dobry ale
to musiało być bardzo dawno temu jeszcze przed deodorantem" - Rousseau w wydaniu współczesnych "oświeconych"? :D

Dlaczego taka forma? Dlaczego rozwlekania i udziwnienia? Ten tekst to dla mnie taki rejestr z sytuacji, gdy przychodzi człowiek przerażony jakimś zajściem i wyrzuca z siebie problemy. Bo to, co aktualne (nalot żółtych biedronek), jest zaledwie pretekstem do szeregu spraw, jakie zajmują podmiot. Z biedronkami się walczy, żeby zachować choć fragment, skrawek własnego miejsca, który de facto własny nie jest, ale za który się płaci - nie tylko pieniędzmi, ale i tym, co cenne (w sensie bliskie, ważne, wartościowe), tu: książkami.
I nie wiem, czy na koniec to rzeczywiście biedronki przylezą, odbiorą już wszystko ("usiądzie na MNIE" - nawet ciało!), czy raczej wszystkie dotychczasowe działania, które są rozwiązaniami tymczasowymi, żeby jakoś przeżyć, poradzić sobie, mając jednocześnie nadzieję, że kiedyś będzie lepiej - okażą się tylko bytami ze strefy marzeń? Jeszcze inaczej może być sformułowane pytanie podmiotu: czy to wszystko w ogóle do czegoś prowadzi?

Rousseau w wydaniu współczesnych "oświeconych"? :D

Trochę później. Sartre. Nad resztą muszę pomyśleć, co odpisać, i do czego się zastosować, bo czuję się trochę skołowana. ;p Dzięki za poświęcenie mi takiej uwagi! :)

Jak na pogaduchę, to pewno nieźle, ale ja bardzo nie lubię pogaduch w poezji. Najczęściej sprowadzają się do tego, co u ciebie: weź łyka, zapal. Usunąć, słowo-wata.

Też prawda. Na początku miałam takie same myśli jak Marcin, ale jak się zagłębiłam jeeeeszcze bardziej to trochę mnie "pogaducha" przekonała.

gdybym przeoczył środkową strofę byłoby bardzo, bardzo. Rozumiem, że jest potrzeba środka, niemniej, po prostu za bardzo odstaje... na niekorzyść... pozdrawiam... Póki co mam 2/3 wiersza z kategorii "bardzo-bardzo". Ave

Zajrzalem zgodnie z obietnica i nie mam wyboru - musze poprzec przedmowocow. Po pocieciu powinno byc dobrze, gdyz w takiej formie jest srednio i nie bardzo umiem wychwycic co chcialas przekazac.

Dzięki Wam wszystkim, popracuję nad tym. Właśnie o tę drugą strofę chodziło. :)

mnie tam mrożą fajki i piwo, czy każde stylizowanie na potoczność musi zawierać fajki i piwo? (stylizowanie na potoczną osobność fajki i wódkę) czy każda "ludowa" refleksyjność musi opierać się o fajki i piwo. i tak się zastanawiałem, co straciłby ten wiersz po usunięciu wstawek o fajkach i piwie i wyszło mi, że nic. chociaż z chęcią zostawiłbym tylko te wersy wyszczególnione przez Justynę plus biedronki

o, żółte biedronki? co z tymi biedronkami? wcześniej były, co prawda czerwone, ale nazbyt wykropkowane i też zżerały nam rodaczki... krucafiks

a ja idę zajarać. bo nawet mimo tego, że państwo jakie jest każdy widzi, trza budżet wspomagać. Skoro nie piję, to chociaż jaram akcyzowe;-) TO OBYWATELSKI OBOWIĄZEK. TO CZYN PATRIOTYCZNY. WIĘC NIE WOLNO ZABIERAĆ MŁODEJ KOBIECIE PRAWA DO ZAZNACZANIA TERENU PROPAGUJĄCEGO, CHOĆBY WOALEM, PRO-PAŃSTWOWOŚĆ;-p

a serio. na spokojnie jarając;-) chciałbym się, nawet chwilówkowo pojarać tym wierszem. Bez specjalnego uśmiechu na kredyt. A tu mi ten środek... nadal... Spoko... poczekam... jeszcze tych parę paczek mam.... Męskie czerwone ...to ...męskie czerwone;-P (jeśli za bardzo nadymiłem, otwórz okno, droga Pani;-P

Otworzyłam, bo atmosferę w pokoju można było już tylko siekierą ciąć... tekst zresztą też przy okazji oberwał. ;)

:-)

jak łapią kogoś kurcze, to mu cięzko kurczę powiedzieć i klnie grzecznie bez "ę" jednoczesnym wyrażeniem bólu. Kurde starzeję się, kurcze odczuwam częściej, jeno rwą dawny znak jakości "q" qńczę;-)
A poza tym, cóż, wyszło fajnie, ale jednak się boję. Bo teraz gdy zapalę papierosa, wypiję kawę, to mi fusy wywróżą jeno... zatoczenie się... i Wizja... jak Biedronka, za rogiem... Nie wiem już, czy ulicy, diobyłka, cy tyz... roga Włocha, któremu mawiają "cornutto"... i potem jest Problem" Jak wrócić z ziemi włoskiej do... wynajętego pokoju.

Ubawiłem się;-) Teraz, widząc tytuł aż muszę sprawdzić, czy Rodzice produkując mnie nie zafundowali mi metki "made in proć pan" (zaraz wrócę, muszę sprawdzić!)... Ufff... uff... a jednak Jestem;-)

Przepraszam Magdo, to wpływ i ostatnich moich napadów absurdalnego wirusa na oczach i ... także Twojego wiersza. I pewnie "odkilkumiesięcznych" nocnych zmian w pracy.

Zawsze bardzo lubiłem takie odpały. Zwłaszcza inteligentnie napisane i z ... z jajem. To taki typ tekstu, przy którym każda choćby ciut oschła próba intelektualnej, poważnej analizy prawie z miejsca wrzuca "analizującego" w objęcia groteski. Właściwie teraz pozostaje tylko kolejna seria "wariackich" wypowiedzi zainspirowanych bardzo stonowanym "zagrożeniem z Chin".

Pozdrawiam... bo za chwilę i tak pARSkać będę widząc moją "poważniejszom częnśĆ komMĘCZtarza".

Jak niewiele do szczynścia potrzeba Hej! i tylko ten strach... który podkreśla puenta Twojego wiersza...


Utwierdzam się w celowości utrzymywania bałaganu w moim pokoju ....

To te biedronki... Bo odkurzacz mam z Biedronki.... O jejjjjuuuuuuuuuuuuuuuuuu... Idę zapalić, by odgonić demony;-)

teraz patrzę na swój niedawno napisany tekst i myślę: jaki on jest zwyczajny! bo o zwykłej biedronce. chociaż o biedronkach kanibalach, nie powiem, słyszałem:P

tekst mnie rozbawił, i myślę, że to zaleta.
tylko po co ta inwersja w drugim wersie?
"Byli" niech wróci na drugie miejsce, lepiej się czyta.

Pozdr.

Dzięki serdeczne, już zmieniłam. :)

dobry tekst - dużo ciekawych rekwizytów