dokądkolwiek idziesz - „nie psuj moich kół”

guccilittlepiggy

nie czytałem pierwszej wersji, więc nie bardzo wiem co mnie ominęło. mam słabość do takiego dusznego klimatu w połączeniu z trochę turpistycznym podejściem do cielesności (czasem wydaje mi się, że tak głównie postrzegam ludzkie ciało). na plus moje zupełnie prywatne skojarzenie z wierszem Tkaczyszyna-Dyckiego "Dławiąc się sobą, idzie prosto do nieba", polegające na wyświetlaniu w mojej głowie podobnej kategorii obrazów.

Justyna D. Barańska

Myślałam, że coś tam jeszcze pomiędzy powkładasz ;)

anhelus

wow - teraz faktycznie pojawia się wyraźny obraz. muszę przyznać - zamazałem go troszkę...
dzięki.

Justyna D. Barańska

GDzie jest dla mnie tekst:

(...)
dokoła światy rowami wlekę
swoje przerośnięte cielsko

(...)
pokonując grawitację zużyłem
cały tłuszcz zacząłem trawić nawet
wnętrzności naprężone mięśnie
pożeram odurzony (...)

dlaczego nie czuję?
(...)
wszystko można zdefiniować aktywną
kurtyną przydusić głupich lub odważnych
powinno boleć


Dlaczego? Bo w tych miejscach dajesz pewien konkret, pewien obraz, który daje się odczuć przez wyobrażenie. Farmakologia, bilans, zasadniczość - w obrębie własnego dyskursu niosą znaczenie, a tutaj? Tutaj znaczenia im nie nadałeś.

anastazja

"milczenie dryfuje po pytaniach
dokoła światy rowami wlekę
swoje przerośnięte cielsko"


smutny i bardzo mi się podoba, wywal tylko ten pytajnik w ostatniej, brak interpunkcji, więc po co ten znak?
Pozdrawiam:)