Suweniry (wiersz)

Jak dla mnie żonglowanie nazwiskami, obrazami, nic oprócz tego.

Przywodzi na mysl spektakl pt. "Usta Micka Jaggera".

A dla mnie to całkiem zgrabne żonglowanie nazwiskami, zwłaszcza że te nazwiska niosą ze sobą konteksty, które w zderzeniu dają nowe jakości. Ładny to dialog kulturowy.

Ot, ciekawa historia - rzecz na prozę.

Justyno - co za konteksty i jakości?

Jestem ciekaw.

1 - mieszanie kultury wysokiej z popularną (wg dawnego porządku), co wskazuje na ich ostateczny upadek i potwierdza, że poruszamy się w wielu obiegach
2 - konteksty np. takie, że trzeba by odwołać się do twórczości Joanny Lech, skąd być może zbierzemy znaczenie śniegu, to samo do Jaggera/Stonesów, a może to Snowy White? ;) Pewno zależy od interpretacji
3 - Dlaczego Jagger i Kowalska? Od ikony do gwiazdeczki? Tu myślę, że wychodzi jakość w postaci krytyki, ponieważ nie jest wprost powiedziane, ale podmiot, opisujący całą tę surrealistyczną sytuację, ostrzega przed zbliżeniem się do kiczu.

itd.

Tego jest tu dla mnie bardzo wiele, będzie trzeba wracać wiele razy, co jest niesamowicie sympatyczne.

Właśnie się zastanawiałem, co robi tam Joanna Lech - (więc jest coś w jej twórczości, co łączy), no ok.

Nie wiem, dlatego trzeba by poszukać ;) Ale to może tak jak Jagger do Kowalskiej, to Plath do Lech (albo na odwrót, skoro Lech ma z Jaggerem rozmawiać)? A w sumie to śnieg nie musi być śniegiem, Lech kojarzy z tym, co polski śnieg (no, może nie tej zimy), a Jaggerowi kiedyś z modnym białym proszkiem ;P

[Kliknęło mi się za szybko] - właśnie tutaj następuje dialog kulturowy, bo może wyobrażenia się rozmijają, ale przecież próbują sobie te płaszczyzny przybliżyć :)

Czytając wiersz odniosłam wrażenie, że zaspa tworzy się domyślnie, że zaspą może być na przykład nie zadane pytanie skierowane do gwiazdy sformatowanej, ot powiedzmy: Gdzie leży Kraków? Zabawne. Właśnie to nie zadane pytanie, na które w wierszu już padła odpowiedź, bowiem śnieg kojarzy się gigantowi z zabawą.
Zastanawia mnie konstrukcja wersu:
"się do Kasi ale wtedy obudził się"
- powiedzmy, że przy wyborze postaci od "się" do "się" ma swój smak, smak takiego Się Się na sobie, że przy Górze Się cała reszta, zaludnionego jakby nie było, świata - zostaje w cieniu.

a ja go puszczam, bo zwyczajnie mi się podoba, a zważywszy na to, że ostatnio nie podoba mi się prawie nic, to jest to jakiś sensowny powód ;)
co prawda, strasznie mało mnie interesuje co inni poeci mają z (do) innych poetów (w każdym możliwym znaczeniu, bo każde znaczenie jest możliwe) i nie mam pojęcia dlaczego, po prostu tak mam i już. to jednak lubię jak po wierszach panoszą się Jaggery, Elvisy, Beatlesy, a nawet Kowalskie. no i nie bardzo mogę się tu do czegoś przyczepić, a próbowałem, so...