Sprzymierzeńcy

Rita

Dziękuję Grześku :-)

Justyna D. Barańska

Idziesz w jakąś nową stronę w tym swoim pisaniu. Przed chwilą czytałam ten z przygrywką i o ile tematycznie, pojechałaś tam swoim torem, tak tutaj i w tamtym wierszu pojawia się rytm, jakbyś zaczynała dbać o brzmienie. W pewnym momencie odczułam/usłyszałam jak płynie ten kajak.

Miałam trochę ochotę przyczepić się do tego lustra, ale lustro jako tafla wody, jako rozbijanie po to, aby pójść dalej i to wspólne mierzenie się z oporem wody - to ma sens. Więcej: to ma taki kojący wydźwięk, bo jest szansa, że będzie lżej :)

Rita

Bardzo Ci dziękuję Justyno! :-))