przy bici (wiersz)

Przydałoby się trochę podreparować, ale ja tu muszę ewidentnie jutro, z porannym umysłem.

Mądrość życiowa, Potęgowy, ech mądrość, do której długo się dorasta. I boleśnie się dorasta do tej mądrości. Zazwyczaj wychodzi w podsumowaniu, że jest się tylko dojściem, niestety. Smutek nie bywa piękny, no co Ty?
Ważne, żeby dorosnąć do tej wiedzy, że życie jest właściwie na tyle niepoważnym stanem, że nic, tylko dawać mu się przelecieć. Pointa sarkastyczny uśmiech wywołała:)

Dwie pierwsze i ostatnia.

Niezmiennie lubie.

polubiłem;-)

Słabość mam do twoich tekstów i czekoladowy też. Ale trochę tu trzeba dopracować, np. Podoba mi się bardzo końcówka, jest ironiczna, dobra. Tylko mi jakoś nie pasuje, bo komu dawać się przelecieć: życiu, smutkowi, końcowi, czy brudom zapisanym? Nie wiem, do czego odnosi się to "mu".
"a ja kim jestem" lepiej brzmi "kim ja jestem"
Ten płot mnie przeraził, bo to mur budowany pomiędzy ścieżką, a ogrodem, w którym nie widać nawet kto przechodzi za bramą. Dobrze znam ten motyw..

kochany jest ten wiersz;)))

tylko życiu figo... tylko życiu!
wiersz ten napisał się sam,w danej chwili,w danym rytmie z danymi słowami i taki jakim się urodził takim pozostanie:)
"a ja... kim jestem?" tak owy wers wedle mnie się sam czyta:)
dziękować wsiem

broń swego:)

Cieszę się, że nie jestem osamotniony w rymowaniu. Czyta się super i ja nie mam jakichkolwiek zastrzeżeń. Najczęściej przeróbki są gorsze. Dobrze powiedziałeś:
"wiersz ten napisał się sam,w danej chwili,w danym rytmie z danymi słowami i taki jakim się urodził takim pozostanie:): Tak się pisze wiersze rymowane - piszą się same.
:)