Ludziom zamieszać wrażliwość

Rita

poezją podnieść strzechy w ścianach zapączkować

bratkiem stokrotką różą zielem

choćby

spróbować buty oczyścić ze słomy

 

ogień przemienić w stałe światło

siejąc zamęt

jeśli się da na tym poziomie

 

słowem rzeźbić w kamieniach

poruszyć

opieszałe skały oswoić i zakląć

 

w siarczystych ustach to nie grzech

z błotem zmieszać wieprze żeby dostrzegły

perły rozrzucone

ziarno

Rita
Rita
Wiersz · 14 lutego 2012
anonim
  • smykusmyk
    W sumie to całkiem niezły tekst. Inwersje stylizują i myślę, że zabieg udany, choć niekoniecznie moja stylistyka. "Poruszenie duszy" to jednak trochę za dużo :(
    "Perły rozrzucone ziarno" bardzo ładnie zamyka tekst, moim zdaniem ostatni wers jest niepotrzebnym dopowiedzeniem.

    Pozdrawiam.

    · Zgłoś · 12 lat
  • Rita
    To słuszne uwagi smykusmyk - dziękuję.

    Pozdrawiam.

    · Zgłoś · 12 lat
  • Bożena B
    Bardzo dobry tekst, sprawnie poprowadzony i ciekawie.

    Pozdrowienia

    · Zgłoś · 12 lat
  • Rita
    Dziękuję Bożeno.

    Pozdrawiam.

    · Zgłoś · 12 lat