Byle jak

Nikt z nas naprawdę nie wie do czego służy świat 
I po co nam miłość skoro z niej nie korzystamy 
I po co nam słowa wciąż rzucane w wiatr 
I po co nam ten świat od dawna zakazany 

Wierzymy w to, że jeszcze nadejdzie czas 
W którym zdążymy zrobić wszystko czego pragnęliśmy 
Że jest raj na Ziemi i, że w nas jest nadal cząstka nas 
I chcemy wykorzystać szanse, choć ją straciliśmy 

I dążymy nie patrząc przed siebie, niby wciąż w gotowości 
Wierząc że gdy nadejdzie czas pojawi się jakiś znak 
Więc żyjemy mówiąc "byle do wieczności" 
I tak naprawdę - żyjemy byle jak 

Słuchamy wiatru i szumu fal w naszej głowie 
Żyjemy, choć nadal w nas nadziei brak 
Myślimy, że na pytanie istnienia ktoś inny odpowie 
I brnąc do przodu, żyjemy byle jak 

I wierzymy że jest taki ktoś kto nas zrozumie 
Kto na pytanie "Kochasz?" od razu powie "Tak" 
Lecz wciąż samotnie czując się w wielkim tłumie 
W swym małym sercu żyjemy byle jak 

I nie zważamy na innych, choć ich potrzebujemy 
Wiedząc samemu, że nigdy nie znajdzie się życia smak 
I chcąc nie chcąc, jesteśmy osamotnieni 
Kręcąc głowami, żyjemy byle jak 

Lecz zdajmy sobie sprawę, jaką świat ma wagę 
Każdy podmuch wiatru, każde słowo, na polu każdy mak 
I na każdy detal nieba i ziemi choć raz zwróćmy uwagę 
Wśród śpiewu ptaków, nie żyjmy byle jak