Przed grudniem (czytane w obie strony)

Rita

u wezgłowia godziny odprawiają kazania

w dolnych partiach ciała ciężar

stroi sobie żarty z ołowiu

strugając wariata burza w mózgu rzuca na kolana

przepowiednią rychłego końca

między piersiami niepokój przysparza kłopotu

z oddechem

świat nadal się kręci

Rita

Wiersz · 31 marca 2012

Anonimowy Użytkownik

Brawo! Lubię żonglerkę. Doskonale bawisz się słowem ( tu również odniesienie, do innych Twoich utworów. Nie jestem na tyle zdeterminowany, by przeczytać je wszystkie:))."świat istnieje póki my żyjemy" - wymuszony koniec, który jest banałem. Ale i tak mi się podoba całość.
Dziękuję za przeczytanie moich tekstów.
sirocco.

· Zgłoś · 12 lat
Rita

Sirocco - ale niespodzianka!
Dziękuję,za wizytę:)

Tak, podzielam Twoje zdanie - koniec do przemyślenia , więc myślę...

Pozdrawiam:))

· Zgłoś · 12 lat
Cezary Rajpert

Podoba mi się ten

· Zgłoś · 12 lat