dwie kobiety (wiersz)

rywalka
jej alter ego
w intymnych upojeniach
przechodzących w prywatne niedosyty

ta druga
jak własne odbicie
w lustrze wstrętu
i solidarności w cierpieniu równocześnie

inna kobieta
podobna do niej
w niepodobieństwie namiętności
do niego

dziewczyna
z warkoczem pożądania
upiętym wokół głowy
- prawie takim jak jej własny –

siostra
przyjaciel i wróg
nieznośna dwoistość
a on nie ma pojęcia o niczym