w amoku

Ravaa

przez burzę uciekam przed piorunem

chowam komórkę sercową prawą

lewą wystawiam na pokuszenie się

o chwilowe zatopienie w grzechu

którego pojęcia nigdy zrozumieć

potrafiła nie będę brać dziękować

dawać przyjmować polegać na

sobie innych niewinnych szukać

odnajdować zakopywać ciała bez 

emocji

Oceń ten tekst
Ravaa
Ravaa
Wiersz · 5 maja 2012
anonim
  • IoNa
    Nie znam się na wierszach, ale to mi się podoba :)

    · Zgłoś · 11 lat temu