O tym jak powoli się umiera

Katarzyna Stolarczuk

Ja naprawdę bardzo chcę wstać
bo upadanie już mnie nudzi, życie
to nie jest wcale takie proste
i nie pyta czy chcę i jak bardzo

 

Ja naprawdę nie chcę już chlać
nie widzicie?
Dali mi talię kart
stawiają damę i stryczek

 

i karze mi się huśtać chcieć
w ustach krew, w ręku tabletki
ten skurwiel we mnie nie wie czego chce
w każdym bądź razie wymaga poprawek
nie-lekkich

 

i szczerze bardzo chcę wstać
kłaść się z kurami i być porządną obywatelką
ale gubię noce w dniach, znajduję strach
i mam przyjaciółkę: Ciemność

 

i tak, zdaję sobie sprawę
z nieodpowiedzialności i głupot
i może dam sobie kiedyś z tym radę
jak zacznę ufać ludziom

 

a póki co, witaj lino!
lino w technologii bezprzewodowej
niewidoczna, póki własną śliną
nie zachlapię klatki piersiowej

Katarzyna Stolarczuk
Katarzyna Stolarczuk
Wiersz · 13 maja 2012
anonim