Okna przedmieść

Justyna D. Barańska

Widok na przedmieścia ciekawy, aczkolwiek jak na spięcie go w ramy tekstu, wykazuje nieco zbyt zróżnicowanie. Pewno, że w misz-maszu nie ma nic złego, zwłaszcza gdy mówi o ulicy, ale w tekście gdzieś powinien prowadzić, coś mówić, a tu tylko "Paryż wzywa". Odrębny jest dla mnie motyw z murzynką i tańcem oraz z dzieckiem, czerwoną wstążką i Cyganką. Każda z tych dróg prowadzi w inne miejsce, a tutaj są ściśnięte w jedną puentę.

talia77

chyba nie, Justyno. Na ulicach Paryż zagubiona Murzynka zapomina o pochodzeniu, czuje się wyzwolona od tradycji ( to ten biały mężczyzna). Zgodzisz się? Z tego nietrwałego związku jest mała.Kobieta chce wróżby, ale jest niepomyślna, czuje ten rynsztok, a jednak wraca na ulice, bo chociaż ten blues wiąże ją z przeszłością. Zgadza się? Nikt wiecej prócz tych okien z przedmieść ( stąd tytuł) na nią nie czeka. Myślisz , ze obraz jest niepełny, że pozrywałam fragmenty? że nie wszystko do końca?, a gdzie wyobraźnia, która potrafi spajać? może przeczytaj ponownie tekst, może teraz te klocki się poukładają. Serdecznie pozdrawiam

Justyna D. Barańska

No pewnie, twój punkt widzenia nabiera sensu, kiedy się to wszystko ustawi na osi czasu, a o przesunięciach czasowych w ogóle bym nie pomyślała - przynajmniej nie takich, które odmierzają poczęcie i podrośnięcie dziecka ;) Mnie się to bardziej ustawia w panoramę, jakby to były trzy okna, tak sugeruje: "Mijają się wśród ulic". Murzynka chce wróżby? Na to też bym nie wpadła. Tutaj: "Cyganka widzi odległe miejsca, karta drży.
Kobieta zaciska usta" - Cyganka i kobieta jawią mi się jako ta sama osoba i to osoba obserwująca dziecko.
I jeszcze "odległe miejsca" nakazują mi się skupić na przestrzeni, a nie czasie.