humanizm medycyny
uprzejmie przemawia
po łacinie do życia
i jego dolegliwości
zaciska dłonie i koncentruje umysł lekarza
na ciele i/ umyśle innego człowieka
który nie jest już piekarzem ani nauczycielem
tylko przypadkiem – numerem historii choroby
przed albo i po konfrontacji –
spotkaniu z prostactwem filozofa
przy okazji którego doprowadza się sen
do końca i do celu
