będę sławny

całe życie czułem się rozpieszczany 
nawet teraz tysiące ludzi czyta moje wiersze 

nie mam pieniędzy 
zawsze zapominałem piny 
podchodząc do bankomatów
przerażał mnie ich niski debet

wysłałem do wydawców sterty listów 
morza butelek rozbiłem o ściany 

dostałem jedną odpowiedź 
za dużo pan pije 

współczesny czytelnik 
nie potrzebuje prawdy 

no cóż 
w jakimś barze 
podetnę żyły stalówką

przed śmiercią wykrzyczę
przesłanie dla świata

pokochajcie kloszardów 
przynajmniej w wigilię