pozwalam mówić milczeniu

anastazja

za późno wsłuchiwać się w szczęście
wielkości główki zapałki
zbyt małe
by zaspokoić niedokończone

nikt mnie nie pytał
czy udźwignę kobiecość
odgradzam myśli o pustce w sypialni

jak wyrwać cię ziemi

 

 

 

 

30.07.2012

Oceń ten tekst
anastazja
anastazja
Wiersz · 30 lipca 2012
anonim
  • zuza truchlewska (sue)
    Podobnie jak Justyna pamiętam tylko puentę. mocną,dobrą. Reszta prosi o "zaspokojenie niedokończonego". Warto zacząć jeszcze raz.
    Pozdrawiam,
    sue

    · Zgłoś · 12 lat temu
  • anastazja
    No cóż, myślałam, że łatwo... rozpoznać śmierć mężczyzny. Dziękuję Justyno, za pochylenie.
    Pozdrawiam.

    · Zgłoś · 12 lat temu
  • Justyna D. Barańska
    Mocna ta puenta. Wyrywanie z ziemi pozostawia wrażenie na długo... tylko że nie zapamiętuję, co było wcześniej.

    · Zgłoś · 12 lat temu