samoloty

Karol Ketzer

No rzeczywiście mam mocniejsze momenty, zwłaszcza plastyczny i przyjemny początek ale ogólnie jest za długi i chwilami przegadany, a chwilami ( niestety ) te dobre wrażenie z początku tekstu jest neutralizowane przez zbyt wyeksploatowane zabiegi

"jeszcze nie odchodź"

"w smutnych twarzach ludzi w autobusach i tramwajach
zgubię się w obcych wargach, przypadkowych ramionach"

"moje dłonie nie poradzą sobie same"

nie zgrzeszyliśmy łakomstwem
nienasyceniem
tak rzadko siebie mamy
tak łatwo do tego przywykliśmy"

to wszystko da się napisać znacznie lepiej, psuje klimat i ciągnie wiersz na dół nadając mu posmak banalności i czyni go egzaltowanym romansidłem z kiosku ruchu.

Justyna D. Barańska

http://youtu.be/nnMTdzIxY64 :)

Justyna D. Barańska

Jest kilka ciekawych momentów, zwłaszcza te ciepłe i czułe, ale jednak tekst zgrzyta na poziomie dobory rekwizytów. Z środków transportu brakuje chyba tylko powozu: jest samolot (jedynie w tytule), łódź podwodna, wagon (pociąg), autobusy, pociągi. Pomiędzy nie wplątała się Wenecja, która trzyma się tylko początku przez prąd (w końcu w wodzie też występuje) i łódź. Tak samo nie jest zakorzeniony tytuł, choć ewentualnie mogłabym pomyśleć, że to podróż samolotem i spoglądanie przez jego okna, ale wtedy nie byłoby miejskich detali, nie byłoby łóżka. Samoloty - jako papierowe jeszcze utrzymałyby się w scenerii, ale też nie są nigdzie wprowadzone.

To wszystko zdaje się być bardzo efektowne, dopóki nie wejdzie się w tkankę i nie zacznie myśleć nad tekstem.