do niego

jakiej potrzeba woli
by przejść poprzez ludzi

z wściekłych twarzy zaczerpnąć siły
ramieniem uczucia objąć każdego kto płacze
samemu będąc na skraju rozpaczy

ile jeszcze potrzeba kroków wsród razów
aby wspiąć się z ciężarem ponad głowy
wybaczyć wszystkim w ostatnim oddechu

z ciemności powrócić
by nie czuli się samotni
w drodze