... i tyle (wiersz)

martwi się
niedostrzegalnością odcisku stopy komara
i stukotem jego butów o terakotę powietrza

jest zdumiony
muzyką żabek z karnisza
w trakcie przesuwania firanki

bawi go
krótki żywot baniek
na resztce mleka co nie zdążyło wykipieć

a podnieca
proces osuszania twarzy nieba z łez deszczu
chusteczką do nosa

zostawia
ślad po (nie)napisanym wierszu
w przyjaznym dla wyobraźni zacienionym miejscu

... i tyle