Literatura

Sonet z astrem i różą (wiersz)

rogoz

 

Gdyby dane mi było żyć po wszystkich dni,
płynąć w oceanie czasu, znać wstkie marzenia
i wstkie nocne mary i wstkie nocne widzenia
i dzierżyć w dłoni klucz do światów, być królem w nich

i podziwiać piękno co noc, astra i róży
i słyszeć głosy muzyki tak najpiękniejszej
i marzyć - w otchłani oczy, tej przenajgłębszej,
rdzawą łuną błyszczące brązem dzikiej burzy

a słyszeć Twego głosu bym nie mógł za życia,
a blasku twarzy zaznać nie byłbym już w mocy,
boski szał między nami, tak nie do przebicia,

rzuciłbym się w czarną otchłań ognistej nocy,
a spadającym, wołałbym Twojego imienia,
o miłości, która nie umrze bez spojrzenia.


słaby 1 głos
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
gilli-killi
gilli-killi 8 listopada 2012, 18:12
Przepraszam, ale zupełnie nie czuję tego utworu. Jest kompletnie przegadany i liryczny na siłę. Jeśli się mylę, przepraszam.
przysłano: 7 listopada 2012 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca