Kolor w oku (wiersz)

Lata temu zatarłem oczy niebieskim, 

ale nie fasadą tęczówek, lecz pigmentem świata

który osiadł rosą na twarzy.

Błękit to dzień w obcym mieście.

Tam potwór sygnalizacji patrzy i o chodnik draskę

zapalam się by zgasnąć.

Granatem dławie się, gdy nie mogąc odnaleźć słowa

zawijam się w milczenie Boga.

Pruskiego błękitu ziewam węglem.

Mam usta pełne rozpaczy robotniczych dzielnic.

Wypluwam je by rozetrzeć butem ich krzyk.

Fiolet to twoja miłość. Oddychasz cukierkową śmiercią

a dzień z tobą to pszenna sielanka

chłopskiej głowy.

Ultramarynę słyszę, kiedy syberyjski jar

woła mnie siną obłością

jeleniego ścierwa.

4 kolor świata.