W GÓRNICZYM SANATORIUM (wiersz)

wodzionka!

PS A wiesz, że w Światowidzie rozdają szkloki i w ogóle można sobie poskładać wagonik z węglem? :D

uwielbiam! lubię taki klimat. pozytywne zaskoczenie, czasami zgrzyta, ale myślę, że gubi się w całości.

A pomyśleć, że kiedyś to było moje ulubione kino studyjne. :)

Trocha zgrzito ale idzie ku dobrymu. 3mta sie dziołchy.

O nie! Znalazłeś sobie nowe miejsce? :> A wymienili ostatnio fotele ;P

Nie znalazłem, w tym sęk. Ale jak taborety nowe, to trzeba się kiedyś wybrać. Daleko ino.

A Benka widziała?

Taki klimat lubię :) dobry tekst ;) pozdrawiam.

Dzięki Marku.

Benka nie widziała. Polskie kino mnie odrzuca, to jedna z tych barykad, których przeskoczyć nie mogę.

Ale do tekstu, bo tak gadam, gadam, a tekst już się we mnie przetrawił. Jako że ze Śląska jestem i to praktycznie z samego serca, gdzie gwarą nie godo się tylko od święta, to wiersz mi jest pod tym względem bliski. Stan górniczy równie dobrze jest mi znany, rzekłabym, że nawet wpisuje się w tradycje rodzinne. :) Jednak to tylko jedna warstwa tego tekstu, z pozostałą nie do końca sobie radzę, bo mam wrażenie, że jest tu pewien kod, którego nie znam, jak na przykład serial - to sobie wygooglowałam :P W związku z czym wiersz nie jest dla mnie czytelny i wolę takie, które nawet jeśli nakładają pewną metaforykę, odnoszą się do czegoś - innego dzieła, to jednak mogę je odczytać nawet nie znając źródła. Tutaj tak nie potrafię, więc wracam do bombonów ;)