puls

abojawiem

zapowiadał się lepiej (niż zakończył), ale swoją wartość ma

Justyna D. Barańska

Jak dla mnie tekst ma sporo uszczerbków, ale spokojnie można go przepracować. Niby długi nie jest - po za słupkowym zapisem, oczywiście - a jednak wkradło się nadsłowie, jak np. oszczepy i olimpijczycy spojrzeń. Wchodzisz nimi już na inny obszar, budujesz inną metaforę zamiast pracować na tej, którą wprowadziłeś od początku.


"przechodząc obok
coraz celniej rzucali" - kto rzucał?


Ciekawsze fragmenty:

"nigdy nie oceniałem ciszy
wspomnienia i klucz
wpleciony w cień jarzębiny"

"ich stopy pokrewne kamieniom
garść krwi"

"księżyc blady
poplamiony nocą

wiem

światło się nie zmieni
choć jego formy ubiorą inne kształty"

Ten owad na końcu też całkiem w porządku, ale podobnie do olimpijczyków nie jest zakorzeniony w tekście, a dobrze jest, kiedy motywy w pewien sposób same wypływają z tekstu, a nie wiszą jak doczepione ot tak.

Anonimowy Użytkownik

na tle coś ale nie

Ata

pierwsza strofa najlepsza

Ari

do Justyny D. B
kto rzucał? odp w kolejnym wersie ;p

'Wchodzisz nimi już na inny obszar'
taki właśnie jest cel, ze względu na rozbieżność tematu...
w ten sposób nawet ćma szybuje do światła zamiast błądzić w ciemności...

dziękuję za wgląd i pozdrawiam ;p