EKFRAZA (wiersz)

Brawo dla pierwszej uczestniczki warsztatów, jesteś jak błyskawica :)

Bardzo ciekawy początek - pierwsza strofoida zaczepia o obraz i stara się wejść w jego głąb. Dalej już trochę za bardzo uciekasz w rozważania i więcej tam takie "gdybania" niż Magritte'a. Przy tym ćwiczeniu najbardziej zależało mi na budowaniu wierszy plastycznych, które owszem są obdarzone refleksją, ale tak, aby nasze domysły nie stawały się abstrakcyjne, tylko trzymały się tego, co wizualne. Onieśmielenie, wstręt, tajemniczość - coraz więcej odczuć nazywasz, a przydałoby się jeszcze oddać ich klimat, niech zadziałają na zmysły i pokaż też skąd je wyciągnęłaś. Np. wstręt - co Tobie wskazuje, że o wstręcie można mówić wobec tego obrazu, w jaki sposób to wyraża i w jaki sposób Ty go możesz wyrazić?

Przydałoby się jeszcze popracować nad tekstem.

Jeśli ma być szczerze, to dość umiarkowanie obchodzi mnie, Droga Justyno, o co Tobie chodziło w zabawie. Jedynie istotne dla mnie jest to, o co mnie chodziło w wierszu. Za podrzucenie tematu (obrazu) oczywiście serdecznie dziękuję.
Chętnie przeczytałabym swój wiersz w wersji DOPRACOWANEJ przez CIEBIE.

No cóż, o coś zwykle chodzi w warsztatach i zwykle też z jakiś względów bierze się w nich udział - przynajmniej ja uczestniczę w takich zajęciach po to, by czegoś nowego się nauczyć. Jeśli tekst nie był pisany na warsztaty, to niepotrzebnie zastosowałaś się do wskazówek z wpisywaniem ekfrazy zamiast tytułu, przynajmniej mnie to zmyliło. Piszesz tylko dla siebie? W porządku. Może dopracujesz kiedyś ten tekst i stanie się wierszem, bo póki co jak już wspomniałam bardziej do czynienia mamy ze wstępnymi rozważaniami. Ja za nikogo wierszy pisać/dopracowywać nie będę ;)