meble (wiersz)

szafa się obudziła
i zaklaskała drzwiami
parokrotnie

okrągły stół
ze środka pokoju też przeciągnął się
leniwie

etażerka zerkała ku niemu
chyba w erotycznych zamiarach
prowokująco

wszyscy – jak na komendę -
przypomnieli sobie rodzinny stary dąb
jego twardość wciąż czują we własnych deskach...

wcale nie nagle powstał dylemat -
po co tkwić w miejscu gdzie prawie nigdy
nie można wąchać trawy

jeśli nie ma się wyjątkowo czułego nosa
przypadkiem otwartego okna
a pod nim kawałka klombu